Adios Lanzarote!

Dit was het dan. 4,5 maand geleden kwam ik hier aan, vol goede moed om een mooie periode tegemoet te gaan. Een boel teleurstellingen een levenslessen volgden..

Ik heb zoveel geleerd, emoties gevoeld en gedeeld. Vriendschappen gesloten, discussies gehad, lange zomeravonden in de winter beleefd en mooie herinneringen gemaakt die me altijd bij blijven.

Het was een levensles, een tegenslag en een duw in de goede richting. Want eerlijk is eerlijk, een perfecte stageplek met iemand die precies weet hoe diegene mij tevreden moet houden, had me nooit gebracht waar ik nu ben. Hoe erg ik me ook heb verzet tegen het regime van mijn manager, en hoe erg ik het nog steeds oneens met met haar, ze heeft één wijze opmerking gemaakt. "Muk, je bent slim, hebt kennis van zaken, werkt hard, maar je mag en kan dit nog niet aan iedereen laten zien. Blijf wat meer op de achtergrond, ze zien vanzelf wel wat je in huis hebt."

Een goede tip, iets om bij stil te staan en een opmerking waar ik uren over heb kunnen praten met Jasna, die mij inmiddels verbazend goed kent. Ze kijkt door me heen en ik ben zo dankbaar dat ik haar hier heb leren kennen. Vanaf dag 1 zijn we samen geweest en zij is deel van een heleboel mooie herinneringen hier. Liebe Jasna, ich werde dich vermissen!

Naarmate het moment dat ik naar huis ga nadert, begin ik de positieve dingen steeds meer in te zien. Alles komt nog een keertje voorbij. Een mooie lange avond op het terras bij Brisa Marina. Het prachtige Papagayo waar ik uren kan blijven staren naar het uitzicht. De geweldige sterrenhemel die me alle lichten uit doet doen om nóg meer te zien. Het Spaanse gebabbel, de authentieke markt in Teguise, niets zal ik vergeten. Zodra ik thuis ben zullen mijn foto's en verhalen een boek gaan vormen over deze onvergetelijke ervaring.

Het eiland zal ik in de toekomst hopelijk nog een keer bezoeken. Zien wat de veranderingen zijn, herinneringen ophalen en nog een keer beleven hoe mooi het hier is. Het hotel zal ik uit nieuwschierigheid gaan bekijken, maar ik heb me zo verzet tegen deze plek, dat ik weinig mooie herinneringen aan het gebouw of mijn werk over houd.

De comedor, waar de verrotte appellen en peren dagelijks lagen te wachten. Het eten wat je in een restaurant terug zou sturen en thuis weg zou gooien. Ik heb het allemaal gegeten en allemaal doorstaan. Thuis staan weer fijne maaltijden op me te wachten. Witte bolletjes met pindakaas en hagelslag, kroketten, aardappelen met jus, stamppot, satésaus, ahhh.. Een heerlijk vooruitzicht!

Ik ben blij om weer naar huis te gaan, het is tijd om aan m'n gezondheid te werken en weer energie te krijgen. De negatieve kanten hebben menig reisverslag gevuld en wat was het fijn om het allemaal kwijt te kunnen.

M'n gedachten die zich inmiddels in het Spaans, Engels en Nederlands verschansen in m'n hoofd kon ik van een afstandje bekijken door het op te schrijven. Een taal rijker om te communiceren, ten kosten van m'n Nederlands. Een spontaan Hollands gesprek kost me moeite, verschillende talen schieten voorbij in m'n hoofd alvorens ik me bedenk wat dat ene Nederlandse woord ook alweer was.

Ik heb mezelf ontzettend verbaast. 50 uur per week werken, gaf me dat van tevoren op een bordje en ik had je uitgelachen. Ik kijk er nu allemaal anders naar, alhoewel ik weet dat ik die 50 uur graag zou besteden aan iets wat ik leuk vind. Als iemand me vraagt wat ik hierna ga doen en ik ze vertel dat ik de architectuur en ontwerpkant op wil, kijken ze me verbaasd aan. "Maar wat doe je dan hier?" Dat heb ik me ook veel te vaak afgevraagd..

Ik zag het misschien teveel als een snoepreisje, zon, zee, strand, beetje werken, beetje Spaans praten, beetje feesten. Er werd me verteld dat ik 8-16 zou werken, dat ik vakantie zou krijgen, dat het eiland TE GEK was, dat er ontzettend veel internationale mensen zouden zijn. Niks was waar, maar in plaats van boos te zijn, kan ik maar beter waarderen wat wel goed ging.

Ik heb het goed afgesloten, mijn laatste dagen op het strand waren fijn, lange avonden op de bank bij Jasna, stiekem een dagje vertoefd aan het zwembad en vanavond heerlijk met een groepje uiteten.

Morgen is de circkel rond. M'n collega's uitgezwaaid, m'n koffers gepakt en een tot ziens voor m'n vriendinnetje. Tijd om naar huis te gaan, terug naar Nick, m'n familie en vrienden. Een fijn maar toch nog dubbel vooruitzicht. Hoe erg ik het hier verafschuwt heb, ik moet er dankbaar voor zijn. Dankbaar voor het inzien van de mooie dingen in moeilijke tijden, dankbaar voor deze levenles.

Hasta luego Lanzarote, gracias para la experiencia!

Los últimos besitos, Muk.