Terugblik

Daar zijn we dan, 6 maanden na terugkomst van mijn Spaanse avontuur!

De tijd is voorbij gevlogen en het lijkt alsof het inmiddels al jaren terug is. Werkelijkheid is dat het een gigantische impact heeft gehad op mij, mijn omgeving en mijn doen en laten. Ik dacht het wel allemaal even te kunnen verwerken in een week, door te pakken om vervolgens met vol gas door te gaan waar ik weer gebleven was. Niets bleek minder waar..

Het heeft me 2 maanden gekost voordat ik eindelijk weer beter in m'n vel zat. Weer gaan werken was een enorm struikelblok voor me. 5 maanden lang dag in dag uit met zo'n hoog verwachtingspatroon omgaan vond ik achteraf gezien heel moeilijk, en ik was er zo aan gewend dat ik ook hier de grootste moeite had om "gewoon even" iets te zeggen of te doen. Alles wat ik naar buiten bracht overwoog ik zorgvuldig en ik hield liever dingen voor me dan dat ik de discussie aanging. Ik was gewoonweg moe, en ik heb die 2 maanden dan ook weinig meer gedaan dan op de bank liggen en voor me uit zitten staren.

Terugkijkend naar die periode ben ik blij dat ik die tijd had. Ik heb echt moeten acclimatiseren van hetgeen wat er is voorgevallen, en ik ben geschrokken van de impact die het op me gehad heeft. Nog steeds is het hoge verwachtingspatroon iets waar ik lastig mee om kan gaan. De lat lag daar zó hoog, dat ik voortdurend geneigd ben alles tot in perfectie uit te voeren. Nachtenlang doorwerken als gevolg, gepaard met een boel onnodige stress. Maar het is zomervakantie, er staan leuke dingen voor de deur, dus tijd om even helemaal weer op te laden!

En wat ben ik toch ook vooruit gegaan. Ik heb een filter ontwikkeld voor nare omstandigheden, en een communicatief vermogen om ermee om te gaan. Ik heb iets meer geduld gekregen, wat zich uit in een langere concentratieboog. En zo gezegd zo gedaan, Muk heeft voor het eerst in de historie in één keer al haar toetsen gehaald zonder herkansingen, mét dikke cijfers. Klein applaus voor mij! En nu zijn jullie ook vast benieuwd wat voor getalletje die ellendige stage opdracht me heeft opgeleverd. Een mooie, ronde, volmaakte 8! Een cijfer waar ik onwijs trots op ben na al het gedoe en geneuzel.

Daarnaast heeft het me een hele dierbare freundin gebracht, die helaas nog steeds op dat stomme eiland zit, maar heel snel naar Nederland zal komen om me op te zoeken! Ik heb nog regelmatig contact met haar, en Jasna zou Jasna niet zijn als ze me niet precies zou whatsappen op het moment dat ik over haar schrijf, nadat ik haar al een week niet heb gesproken. Always happens!

In augustus komen ook mijn oud collega Oana en oud kamergenootje Jackie naar Amsterdam om even goed te feesten. We hebben af gesproken samen een avond te aan stappen dus daar kijk ik ook naar uit! Het is leuk om zo af en toe nog contact te hebben met de mensen waarmee ik dit avontuur heb gedeeld. Ze waren part of my 2nd life, zoals ik het maar noem. Van dat leven heb ik toch een boel baggage meegenomen, en langzaamaan stuur ik steeds meer terug, om alleen het positieve te houden. Aan de nare dingen denk ik liever maar niet meer terug, ik heb er alles aan gedaan om er iets moois van te maken, dus die leuke momenten neem ik mee!

Het gaat nu gelukkig goed met me. Over een paar weken staat ook alweer de volgende reis op de planning. 3 weken Thailand met Nick, iets waar we ontzettend veel zin in hebben! We maken een rondreis vanaf Bangkok naar het zuiden, waarbij we van alles zullen ondernemen en beleven. Het is zo'n bijzondere reis dat ik hoop mijn verhaal ook dit keer weer te kunnen vertellen door middel van een (foto)blog. Wie weet hier, of op een andere plek. Maar mocht het gaan lukken, dan zien jullie hem wel verschijnen!

Lieve groetjes,

Muk