IK HEB OOK ALTIJD PECH

Maar ik kom officieel, eindelijk, naar huis!!

Dat wil dus zeggen dat m'n ticket is geboekt, maar wat daar allemaal aan vooraf is gegaan..


Ik heb de afgelopen tijd veel geschreven over m'n stageopdracht en hoe belangrijk deze is. Ik was dus hard aan het werk, tot op een donkere donderdagmiddag mijn laptop crashte. Ik dacht 'oei' das niet zo best, en heb vanalles wat m'n vader me ooit heeft geleerd uitgeprobeerd maar na 5x systeemherstel, opstartherstel en alle herstellen die ik kon vinden kwam ik nog steeds niet bij m'n bestanden..

Lichtelijk in paniek startte ik Facebook op, zou Papa online zijn? En yes, contact met het computerwonder. Na een uur proberen, een fikse ruzie met m'n collega omdat ik m'n Privé laptop EN Facebook gebruikte! en een boel gevogel mocht het nog steeds niet baten.

Project weg, laptop niet werkend, kortom, niks om in te leveren.. En geen project betekent geen handtekening en dus geen 2-weken vervroegde reis naar huis.. Een droevige Muk heeft het nog wel 20x geprobeerd maar hij doet het echt niet en moet dus naar computerdokter Papa die hem thuis waarschijnlijk wel kan maken.

Daarbij kwam ook nog eens dat er iets fout is gegaan met m'n reservering bij Transavia. Ik dacht voor 7 euro een onbeperkt te wijzigen ticket had geboekt, maar na een check-up bleek ik dat nergens meer te kunnen vinden. Het kost me dus onnodig 50 euro om het ticket om te boeken van 23 januari naar een eerdere datum, want ik wil echt ontzéttend graag naar huis.

De conflicten op kantoor breken me nu echt op en elke minuut die ik achter mijn trage computer uit het jaar kruik doorbreng is er 1 teveel. En dus heb ik Nick gevraagd om Transavia te bellen om te kijken of ik tóch nog mijn ticket om kon boeken naar de 12e, m'n project kan ik toch niet eerder dan dat ik hier weg ben afmaken.

Maar natuurlijk ging ook dát niet zonder slag of stoot. Uit een laatste check bleek dat 12 januari helemaal is uitverkocht. "HOE MOET IK DÁN NAAR HUIS?!" dacht ik, en hopend op een wonder wachtte ik op het antwoord van Nick of ik kosteloos nog een plekje op de vlucht kon weten te bemachtigen.

Helaas pindakaas, natuurlijk niet. En dus moest de keuze gemaakt worden, eerder of later weg? Voor mijn gevoel en mijn portomonnee is later geen optie, maar eerder zou problemen met m'n stageuren kunnen veroorzaken.

En dus heb ik na wikken en wegen en de financiële overwegingen (€135 tegenover €225 voor een ticket) gekozen om 9 januari naar huis te vliegen. Ergens toch een beetje blij, want ik ga eerder weg, maar wel veel om nog te regelen. En alsjeblieft vlucht HV 686, VLIEG die dag want ik wil toch echt HEEL erg graag dat het een keer soepeltjes verloopt.

Maar voor dat ik ga, heb ik nog 5,5 werkdag te gaan en een confrontatie met mijn zo geliefde stemmingsschommellende manager, waarvan ik hoop dat ze vandaag in een goede bui is en dat ze dus mijn prachtige 4 kantjes signeerd die mij officieel naar huis laten gaan.

Ik vind het doodeng, aangezien ik weet hoe boos ze was toen ik de laatste keer opperde om eerder naar huis te gaan. Maar ik hoop haar een beetje om de tuin te leiden door te zeggen dat m'n school graag de formulieren wil hebben en of ze ze eventueel nu al kan tekenen. Zo niet, dan gooi ik m'n verhaal maar op dr bureau, dat ik echt naar huis moet om m'n project af te maken etc etc. Hopend dat ze van binnen toch ergens een beetje medeleven heeft en zegt, "Vale Moek". Óf dat ze denkt, YES eindelijk van die lastige Hollander af, WAAR KAN IK TEKENEN?!

Maar mocht ze niet tekenen dan hoop ik op een handtekening van iedere willekeurige andere medewerker met een knap klinkende fucntie.

Ik kom dus sowieso, 100% zeker naar huis, transfer en vlucht zijn geboekt en 9 januari om 16.15 land ik hopelijk veilig op Schiphol. Hier heb ik zo lang op gewacht, en hoewel ik nog een paar hordes heb te gaan, voelt het heel goed om naar huis te gaan.

Voordat ik ga duik ik hier nog even lekker in het zwembad en ga ik eens heerlijk gebruik maken van alle faciliteiten, ontslaan doen ze me toch niet meer want ik ga toch al weg!

Het einde is in zicht, nog maar 10 nachtjes slapen voordat ik m'n lieve vriendje, familie en vriendinnetjes weer in de armen kan sluiten. TIME TO ENJOY AGAIN!

Hasta muy pronto!

Besos, Muk